Να λοιπόν που έφτασαν και οι διακοπές των Χριστουγέννων, για φοιτητές, μαθητές και καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπάιδευσης. Κάθομαι λοιπόν κι εγώ στο σπίτι και δεν έχω τι να κάνω. (έχεις διάβασμα αλλά μπααααα...) Οπότε αποφάσισα να πάω να βοηθήσω τον πατέρα μου στην επιχείρηση. Κάνω τα πάντα, δουλεύοντας κανονικό ωκτάωρο και για τρείς μέρες θα πάρω ούτε 100€. Αλλα θα φύγω γιατί πρέπει να διαβάσω μηπως τυχόν μια μέρα πάρω πτυχίο, για να έχω την δυνατότητα να παίρνω κάτι παραπάνω από 550€ το μήνα για να ζω αξιοπρεπώς. Αλλά για τον εαυτό μου έχω άλλα όνειρα. Θέλω να γίνω ηθοποιός (καλά είσαι στόκος; Πώς θα γίνεις ηθοποιός;) και μάλιστα να μετακομίσω μόνιμα στην Νέα Υόρκη. (το πολύ Sex and the City ευθύνεται γι' αυτή σου την κατάσταση) Αν όμως τελικά δεν καταφέρω να γίνω ηθοποιός θέλω να ασχοληθώ με τις δημόσιες σχέσεις και την προώθηση προϊόντων επάγγελμα το οποίο μου ταιριάζει απόλυτα πιστεύω.
Όμως (εδώ έρχεται το όμως) εγώ σπουδάζω στη Γεωπονική (ναι και δεν σου πέφτει και άσχημα) και αυτά είναι άσχετα με το πτυχίο που θα πάρω (αν και εφοσον και όταν διαβάσεις αλλιώς δεν σου λέω τι θα πάρεις). Πιστέυω, λοιπόν, ότι παράλληλα με την σχολή μπορώ να κάνω κάποια μαθήματα από ιδιωτικό φορέα για να εισαχθώ στην επιστήμη, πλέον, του marketing. Ποιός όμως θα πληρώνει αυτό το φορέα που δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για σάλιο;
Αναρωτιέμαι γιατί από την αρχή δεν ήθελα να ασχοληθώ μ' αυτό και μπήκα στη γεωπονική. Καταλήγω στο ότι αυτή ήταν μία απόφοση την οποία δεν μου επέβαλε η οικογένεια και ο κοινωνικός περίγυρος άμεσα, αλλά εντελώς έμμεσα. Πότε δεν μου είπαν: "Μπες εκεί παιδάκι μου." αλλά με τα χρόνια μου πέρασαν την δική τους επιθυμία τόσο αριστοτεχνικά ώστε να νομίζω ότι είναι δική μου. Δεν το κάνουν από κακό. Αντιθέτως, από την αγάπη τουε θέλουν να σπουδάσω για να μην την βγάζω όλη μου τη ζωή με τρείς κι εξήντα. Αλλά σήμερα αναρωτήθηκα αν αξίζει τελικά να κάνεις κάτι για να βγάζεις χρήματα ή είναι καλύτερα να βγαζεις λιγότερα και να κάνεις κάτι που αγαπάς και που σου πάει;
Για μένα ισχύει το δεύτερο. Δεν παρατάω τη σχολή για κανένα λόγο γιατί αφού μπήκα στο χορό πρέπει να χορέψω. Σιγά σιγά όμως θα μαζεύω χρήματα για να μπορέσω μια μέρα να γραφτώ σε σεμινάρια να κάνω μια εισαγωγή στο marketing και τις δημόσιες σχέσεις και μετά όταν με το καλό τελειώσω (χαχαχαχα) δεν θα τρώω προκειμένου να μπορέσω να μετακομίσω στην Νέα Υόρκη και να ζήσω εκεί.... (μου κάνεις εντύπωση! τι αποφασιστικότητα είναι αυτή;)
Όμως (εδώ έρχεται το όμως) εγώ σπουδάζω στη Γεωπονική (ναι και δεν σου πέφτει και άσχημα) και αυτά είναι άσχετα με το πτυχίο που θα πάρω (αν και εφοσον και όταν διαβάσεις αλλιώς δεν σου λέω τι θα πάρεις). Πιστέυω, λοιπόν, ότι παράλληλα με την σχολή μπορώ να κάνω κάποια μαθήματα από ιδιωτικό φορέα για να εισαχθώ στην επιστήμη, πλέον, του marketing. Ποιός όμως θα πληρώνει αυτό το φορέα που δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για σάλιο;
Αναρωτιέμαι γιατί από την αρχή δεν ήθελα να ασχοληθώ μ' αυτό και μπήκα στη γεωπονική. Καταλήγω στο ότι αυτή ήταν μία απόφοση την οποία δεν μου επέβαλε η οικογένεια και ο κοινωνικός περίγυρος άμεσα, αλλά εντελώς έμμεσα. Πότε δεν μου είπαν: "Μπες εκεί παιδάκι μου." αλλά με τα χρόνια μου πέρασαν την δική τους επιθυμία τόσο αριστοτεχνικά ώστε να νομίζω ότι είναι δική μου. Δεν το κάνουν από κακό. Αντιθέτως, από την αγάπη τουε θέλουν να σπουδάσω για να μην την βγάζω όλη μου τη ζωή με τρείς κι εξήντα. Αλλά σήμερα αναρωτήθηκα αν αξίζει τελικά να κάνεις κάτι για να βγάζεις χρήματα ή είναι καλύτερα να βγαζεις λιγότερα και να κάνεις κάτι που αγαπάς και που σου πάει;
Για μένα ισχύει το δεύτερο. Δεν παρατάω τη σχολή για κανένα λόγο γιατί αφού μπήκα στο χορό πρέπει να χορέψω. Σιγά σιγά όμως θα μαζεύω χρήματα για να μπορέσω μια μέρα να γραφτώ σε σεμινάρια να κάνω μια εισαγωγή στο marketing και τις δημόσιες σχέσεις και μετά όταν με το καλό τελειώσω (χαχαχαχα) δεν θα τρώω προκειμένου να μπορέσω να μετακομίσω στην Νέα Υόρκη και να ζήσω εκεί.... (μου κάνεις εντύπωση! τι αποφασιστικότητα είναι αυτή;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου