Ε-Ε-Έρχεται... Και ναι λοιπόν, είνα πλέον γεγονός. Η κα. Μ θα επισκευθεί μία τριτοκοσμική χώρα. Θα πάει στο Κάπου που, όπως λένε, ζει γιατί εκείνη δεν έχει γυρίσει ακόμα τον αντίχειρά της να δέιξει προς το καλογυαλισμένο πάτωμα με την πανάκριβη μοκέτα του γραφείου της. Να πεις ότι δεν ισχύει; Μάλλον έτσι θα είναι.
Η κα. Μ. είναι ο σύγχρονος δικτάτορας. Αυτό ο δικτάτορας που συνάνθρωποί μας ενθρόνησαν για να κυριαρχήσει στον γεωγραφικό σχηματισμό που λέγεται Ευρώπη, και διεκπεραιώνει τις υποχρεώσεις της εξαιρετικά, γι' αυτούς που την τοποθέτησαν. Κάνει τα πάντα βάσει σχεδίου. Όπως ο Χίτλερ είχε ένα μεγάλο χάρτη και έβαζε πινέζες στα κατεκτημένα - κατεχόμενα, έτσι κι αυτή. Και ο Χίτλερ με εκλογές βγήκε αλλά δεν τους είπε όλα του τα σχέδια, ούτε λογοδότησε και ποτέ σε κανέναν για τα αποτελέσματα. Η κα. Μ. υποτίθεται πως δίνει και κάπου το λογοριασμό, κάπου γίνεται μια σούμα τελος πάντων. Αλλό πάλι αν αυτή η σούμα γίνεται με γερμανικό κομπιουτεράκι Siemens.
Άραγε, η κα. Μ. αντιμετωπίζει το Κάπου, αυτό στο οποίο έρχεται στις 9/10/12, όπως Αυτό αντιμετωπίζει την Σομαλία λόγου χάρη; Πιθανότατα ναι... ¨Ετσι κι αλλιώς ήμασταν από πάντα υποδεέστεροι. Ημάσταν η άρθρωση που απορροφούσε τους ανατολικούς κραδασμούς. Θα πάω λίγο μακρυά λέγοντας ότι αν δεν ήμασταν εδώ με φρόνημα και σθένος την ώρα που έπρεπε όλη η Ευρώπη θα ήταν μια μικρή Περσία. Και καλά οι Πέρσες και οι Αρχαίοι μας. Τι να πω για την Τουρκία. Αν και πάλι δεν γινόταν, εμπνευσμέη από εμας η επανάσταση, τότε οι προπαπούδες της κα. Μ. θα ήταν χανουμάκια στα χαρέμια της Ανατολής... Αλλά τι νόημα έχουν οι υποθετικοί λόγοι τώρα που η κα. Μ. κυβερνάει και όλα βαίνουν καλώς - γι' αυτήν-.
Δεν μπορώ όμως να μην αναρωτηθώ, τι οδήγησε σε αυτή την κατάσταση. Τι μας έκανε να φοβόμαστε τόσο πολύ τον ερχομό της κα. Μ.; Ποια είναι δηλαδή; Η μεγάλη μαμά που γυρίζει στο σπίτι και βρίσκει τα σπασμένα της θυγατέρας; Και γιατί όλο μας μαλώνει και μας κάνει ντα-ντα. Άλλες μαμάδες, όταν οι κόρες κάνουν χοντράδες, τις διωχνουν από το σπίτι. Γιατι λοιπόν η κα. Μ. δεν μας πετάει εκτός της οικογενειακής Ευρώπης. Να βρούμε κι εμείς το δρόμο μας βρε αδερφέ... Κανείς δεν χάθηκε, και θα χαθούμε εμείς. Αντιθέτως, θα γλιτώσουμε και από την γκρίνια, αυτό το ακατάπαυστο μπίρι μπίρι των Μέσων, και θα βρούμε την ελευθερία μας. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά "θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία".
Διαφορετικά, μια και δυό και τρεις και όλες οι ζωές στη δουλεία, στην αναλευθερία, στο σκυμμένο καφάλι, στο "εντάξει μαμά...", στο όλα θα φτιάξουν. Δεν λέω φιλέ μου - κάτοικε του Κάπου που βλαστημάς, που θα έρθει η κα. Μ., όχι γιατί θα σε κάνει ντα-ντα αλλά γιατί θα σου κλείσουν το κέντρο για να περάσει η χάρη της, και πως θα πας στη δουλειά - να ελπίζεις. Αλλά να στρβώσεις και να το δείξεις και να επιχειρηματολογίσεις και μιας κι έρχεται να της πεις ευχαριστω για την βοήθειά της, να της δώσεις δώρο μια φέτα Ηπείρου, μιά πατάτα Νάξου, ένα κρόκο Κοζάνης, ένα κουτί χαλβά Φαρσάλων με ένα φιλάκι στο μάγουλο και να την στείλεις πίσω στην πατρίδα της.
Μπορούμε να έχουμε σχέσεις καλής γειτονίας, χωρίς αυτές να είναι "Πέσε το χρήμα γιατί αλλιώς κάηκες!!!".
Πώς όμως εγώ κι εσύ από το γραφείο μας θα το πούμε αυτό; Πώς θα το στηρίξουμε κι αυτό στο πολιτικό πυργάκι από τράπουλόχαρτα, που έχουν φτιάξει; Μόνο ένα "φου!" θέλει για να πέσει...
Ε-Ε-Έρχεται... Και ναι λοιπόν, είνα πλέον γεγονός. Η κα. Μέρκελ θα επισκευθεί μία τριτοκοσμική χώρα. Θα έρθει στην Ελλάδα που, όπως λένε, ζει γιατί εκείνη δεν έχει γυρίσει ακόμα τον αντίχειρά της να δέιξει προς το καλογυαλισμένο πάτωμα με την πανάκριβη μοκέτα του γραφείου της. Να πεις ότι δεν ισχύει; Μάλλον έτσι θα είναι.
